Langzaam draai ik het staafje om en kijk op het venster. Twee streepjes. ‘Ohw! Maar dat betekent… huh, dat betekent…’ Gebruiksaanwijzing erbij. ‘Ja, het staat hier: het betekent ‘je bent zwanger!’’ Ik schreeuw nog een paar keer iets ondefinieerbaars en duik in de armen van mijn vriend. In mijn hoofd flitsen direct beelden voorbij van een ander leven. Een leven waarin ik zwanger ben en waarin ik, als alles goed gaat, zal bevallen en zorg ga dragen voor een nieuw mens op deze wereld. En ook de gedachte: vanaf nu ben ik nooit meer dezelfde. Een nieuwe levensfase is begonnen in deze paar seconden.
Gewild of niet gewild
De manier waarop een nieuwe levensfase zich aandient, kan per situatie verschillen. Naar sommige nieuwe fasen kijk je reikhalzend uit en tref je voorafgaand voorbereidingen, bijvoorbeeld wanneer je zwanger wil worden of wanneer je uit huis gaat om te studeren. Bij andere levensfasen moet je er juist niet aan denken dat je ermee te maken krijgt, zoals een ontslag vanwege een reorganisatie, of een dierbare die ziek wordt of overlijdt. Het kan ook zijn dat je heel geruisloos in een nieuwe fase belandt: ineens besef je je dat de kinderen nu definitief uitgevlogen zijn en dat jij al een tijdje niet meer die spil van het draaiende gezin bent waarmee je je nog steeds identificeert.
Jouw veranderende zelfbeeld
Identificatie is hier het sleutelwoord. Want bij elke verandering van levensfase, of deze nu meer of minder gewenst is, zal de manier waarop jij jezelf ziet anders worden. En daarmee ook de manier waarop je je presenteert aan anderen. Nieuwe keuzes zal je voortaan in dit veranderde licht gaan maken. Prioriteiten ga je stellen in het verlengde van de waarden die bij jouw nieuwe levensfase passen. Een gevolg kan zijn dat je de banden met sommige mensen in je omgeving aantrekt, terwijl je andere contacten juist op een wat lager pitje zet.
Weerbarstig veranderproces
Dit is een veranderproces waar tijd overheen gaat, en het gaat meestal niet zonder slag of stoot. Wanneer een nieuwe levensfase gewenst is, kunnen er evengoed teleurstellingen komen omdat dingen anders lopen dan je ze had voorgesteld. En wanneer de nieuwe levensfase niet gewenst is, zal het een pijnlijk proces zijn waartegen je je in eerste instantie probeert te verzetten. Maar wanneer je ruimte maakt voor een dergelijk veranderproces en er bewust mee omgaat, kun je de periode aangrijpen als kans om oude patronen te doorbreken en naar waarden te gaan leven die beter bij je passen. Je kunt jezelf bovendien onnodige frustraties besparen vanwege te hooggespannen verwachtingen, of jezelf voor extra pijn behoeden als je merkt dat je vecht tegen een levensfase die onvermijdelijk is.
Doe ik wat ik belangrijk vind?
Zo merkte ik bijvoorbeeld dat ik tijdens de laatste weken op mijn werk juist harder ging werken, terwijl ik ook wilde afbouwen richting mijn verlof. Ik plande op de valreep nog allerlei afspraken in en bereidde mijn overdrachten tot in de puntjes voor met tips aan mijn collega’s. Dat kwam voort uit mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Maar, eerlijk is eerlijk, ook vanuit een drang om invloed uit te oefenen over hoe ik wilde dat de zaken zouden lopen tijdens mijn afwezigheid. Een tikkeltje overdreven en bovendien onhaalbaar. Ik legde mezelf zo onnodig veel druk op, en door mijn houding konden mijn collega’s het gevoel krijgen dat ik hen niet voldoende vertrouwde in het overnemen van mijn taken. Dat was helemaal niet mijn bedoeling. Verantwoordelijkheidsgevoel is mooi, maar ik wil niet doorschieten in controledrang.
Ook als moeder niet, bedacht ik me toen. Ik wil straks graag vertrouwen op dat de baby aangeeft wat hij op welk moment nodig heeft, in plaats van voortdurend voeding- en slaapschema’s in de gaten te houden. Loslaten en inspelen op wat er gebeurt, in plaats van controleren. Met dat voornemen ben ik mijn verlofperiode ingegaan. Een bijzonder paar weken van wachten op wat komt, terwijl mijn oude leven al is verdwenen. Het voelt als een soort extra tijd tussen de twee levensfasen in, waarin de drukke dagelijkse gang van zaken naar de achtergrond is verdwenen en ik mijn leven van een afstand kan bezien.
Stilstaan bij verandering
Zo’n periode gun ik eigenlijk iedereen die een andere levensfase ingaat. Het kan al heel eenvoudig door een aantal dagen vrij te nemen. Breng tijd door met jezelf om te voelen wat er in je om gaat. Probeer alle gevoelens en gedachten er te laten zijn: veranderingen brengen nu eenmaal tegengestelde zaken mee. Bitterheid en het gemis van afscheid, maar ook zin om met een schone lei te beginnen. Blijdschap over dat je ergens eindelijk vanaf bent, en ook angstige onzekerheid of je al het nieuws dat op je afkomt wel aankunt. Wanneer je je gevoel en gedachten zo onderzoekt, ervaar je dat ze van voorbijgaande aard zijn. Je ervaart dat ze niet méér invloed op je hebben dan dat je er zelf aan geeft.
Daarnaast kun je inventariseren welke dingen of activiteiten de afgelopen tijd belangrijk voor je waren, en welke belangrijke zaken je misschien wel verwaarloosd hebt en opnieuw de ruimte wil geven. Ten slotte kun je nagaan welke activiteiten, ideeën of personen in je nieuwe levensfase belangrijk voor je kunnen gaan worden, en wat er mag veranderen in je leven om vorm te geven aan je nieuwe ik.
Een spannend proces, waar ik je natuurlijk graag bij zou begeleiden wanneer ik een beetje ben geland als moeder. Vanaf april 2022 ben je weer welkom in mijn praktijk! Kun je niet wachten? Stuur me dan een mailtje, dan verwijs ik je door naar één van mijn collega’s in holistisch coaching.